22.000 multipl skleroz hastasını kapsayan kapsamlı bir çalışma, hastalığın ilerlemesini hızlandıran bir genetik varyant tanımladı. Yale araştırmacıları ve Uluslararası MS Genetik Konsorsiyumu tarafından elde edilen bu buluş, varyantın DYSF ve ZNF638 genlerine yakın iki kopyasına sahip hastaların daha hızlı hastalık ilerlemesi yaşadığını buldu. Bu bulgu, MS ilerlemesini yavaşlatmak için tedaviler geliştirmek için yeni yollar açar.
Türünün ilk örneği olarak, 22.000’den fazla multipl skleroz hastasını kapsayan bir çalışma, hastalığın ilerlemesini hızlandıran bir genetik varyant belirledi.
Multipl sklerozlu (MS) 22.000’den fazla insan üzerinde yapılan bir araştırma, ilk kez, hastalığın daha hızlı ilerlemesiyle ilişkili bir genetik varyantı, hastaların zaman içinde hareketliliklerini ve bağımsızlıklarını ellerinden alabilen bir sakatlık birikimini tanımladı.
Multipl skleroz, bağışıklık sisteminin beyne ve omuriliğe saldırdığı, relaps adı verilen semptom alevlenmelerinin yanı sıra progresyon olarak bilinen daha uzun süreli dejenerasyonla sonuçlanan bir otoimmün hastalık olarak başlar. Enflamatuar otoimmün hastalık için etkili tedavilerin geliştirilmesine rağmen, hiçbiri hastalığın nörodejeneratif fazı sırasında artan sakatlığı önleyemez.
Yale’den araştırmacıları içeren ve yayınlanan yeni çalışma Doğa 28 Haziran’da, hastalığın şiddetini artıran bir genetik varyantı tanımlayan ilk kişi oldu;
William S. ve Dr. David Hafler, “MS geliştirme riskiyle ilişkili olarak ağırlıklı olarak bağışıklıkla ilişkili genetik varyantları tanımlamış olsak da, bu, hastalığın nörodejeneratif yönleriyle ilişkili nöronal genetik varyantları tanımlayan ilk çalışmadır” dedi. Lois Stiles Edgerly Yale Tıp Fakültesi’nde Nöroloji Profesörü ve İmmünobiyoloji Profesörü, Nöroloji Anabilim Dalı başkanı ve çalışmanın yazarı.
Çalışma, dünyanın dört bir yanından 70’ten fazla kurumdan oluşan Uluslararası MS Genetik Konsorsiyumu’nun (IMSGC) büyük bir uluslararası işbirliğinin sonucuydu. Hafler, IMSGC’nin kurucu ortaklarından biridir.
Önceki çalışmalar, MS duyarlılığının veya riskinin büyük ölçüde bağışıklık sistemindeki işlev bozukluğundan kaynaklandığını göstermiştir. Bu işlev bozukluğunun bir kısmı, hastalığın ilerlemesini yavaşlatarak tedavi edilebilir.
San Francisco Kaliforniya Üniversitesi’nde (UCSF) nöroloji profesörü olan Sergio Baranzini, “Ancak bu risk faktörleri, teşhisten 10 yıl sonra neden bazı MS hastalarının tekerlekli sandalyede olduğunu ve diğerlerinin maraton koşmaya devam ettiğini açıklamıyor” dedi. çalışmanın eş-kıdemli yazarı.
Yeni çalışmanın ilk bölümünde, araştırmacılar, genetik varyantları belirli özelliklerle dikkatli bir şekilde ilişkilendirmek için istatistikleri kullanan bir araştırma yaklaşımı olan genom çapında ilişkilendirme çalışmasını (GWAS) tamamlamak için MS’li 12.000’den fazla kişiden alınan verileri birleştirdiler. Bu durumda, ilgilenilen özellikler, her bireyin teşhisten belirli bir sakatlık düzeyine ilerlemesi için geçen yıllar dahil olmak üzere MS’in ciddiyeti ile ilişkiliydi.
Bilim adamları, 7 milyondan fazla genetik varyantı inceledikten sonra, hastalığın daha hızlı ilerlemesiyle ilişkili bir varyant buldular. Varyant, DYSF ve ZNF638 olarak adlandırılan, MS ile önceden bağlantısı olmayan iki gen arasında yer alır.
Hasar görmüş hücreleri onarmaya yardımcı olan ve viral enfeksiyonu kontrol etmeye yardımcı olan iki genin yakınında bulunan gen varyantının iki kopyasına sahip MS hastalarının hastalığın daha hızlı ilerlediğini keşfettiler. Değişkenin konumu, hızlandırılmış ilerleme için olası bir mekanizma önermektedir.
Baranzini, “Bu genetik varyantın her iki ebeveynden de miras alınması, yürüme yardımına ihtiyaç duyma süresini neredeyse dört yıl hızlandırıyor” dedi.
Montreal Nöroloji Enstitüsü’nde nöroloji profesörü yardımcısı ve çalışmanın baş yazarı Adil Harroud, “Bu genler normalde bağışıklık sisteminden ziyade beyin ve omurilikte aktiftir” dedi. “Bulgularımız, sinir sistemindeki dayanıklılık ve onarımın MS ilerlemesinin seyrini belirlediğini ve daha iyi tedaviler için insan biyolojisinin bu bölümlerine odaklanmamız gerektiğini gösteriyor.”
Bulgular, alana MS’in sinir sistemi bileşenini ele alan ilk önemli ipuçlarını veriyor.
Bulgularını doğrulamak için bilim adamları, yaklaşık 10.000 ilave MS hastasının genetiğini araştırdılar. Yine, varyantın iki kopyasına sahip olanların daha hızlı devre dışı kaldığını gördüler.
Harroud, “Bu bize MS’ten muzdarip herkesin sağlığını korumaya yardımcı olabilecek yeni ilaçlar geliştirmek için yeni bir fırsat veriyor” dedi.
Bu çalışma hakkında daha fazla bilgi için bkz. Genetik Buluş: Multipl Sklerozu Daha Kötü Kılan Nedir?
Referans: Uluslararası Multipl Skleroz Genetik Konsorsiyumu ve MultipleMS Konsorsiyumu tarafından yazılan “Locus for ciddiyet, multipl sklerozun ilerlemesinde CNS direncini etkiler”, 28 Haziran 2023, Doğa.
DOI: 10.1038/s41586-023-06250-x
Bu çalışma kısmen Ulusal Nörolojik Bozukluklar ve İnme Enstitüsü’nün (Ulusal Nörolojik Bozukluklar ve İnme Enstitüsü’nün) sağladığı fonla desteklenmiştir. Ulusal Sağlık Enstitüleri), Avrupa Birliği’nin Horizon 2020 Araştırma ve İnovasyon Finansman Programı ve Kanada Multipl Skleroz Derneği.
Hafler, Yale Kanser İmmünoloji Araştırma Programında Yale Kanser Merkezi üyesidir.